The Evolution of the Szekler Community’s Coat of Arms

Атила Иштван Секереш

doi:10.47763/mher242203isz

Автори

Атила Иштван Секереш

ДОИ:

https://doi.org/10.47763/mher242203isz

Клучни зборови:

грбови, печати, Секлери, Трансилванија, Унгарија, Романија

Апстракт

Хералдичката литература споменува „стар“ и „понов“ грб на Секлерите. Стариот“ грб опстојал на повеќе места од крајот на 15 век во најпочитуваното место на заедницата, црквите. „Стариот“ грб на Секлер живеел во грбовите на два града и една област. Елементите на „поновиот“ грб на Секлер, сонцето и полумесечината, постепено се најдоа во официјалните грбови во ерата на Кнежевството Трансилванија. Владејачките принцови, покрај нивните семејни грбови, ги вклучиле симболите на трансилванските имоти во нивните грбови. Во 1659 година Трансилванскиот совет ги кодифицираше печатите на имотите. Трансилванските окрузи треба да имаат: половина орел, Секлер треба да имаат полумесечина и сонце, Саксонците треба да имаат седум градови. Боите на грбот на Секлер (нацијата) се обликувале врз основа на обичаите. Боите беа визуализирани во грбовица од 1765 годи-на издадена од кралицата Марија Терезија, промовирајќи ја Трансилванија во ранг на големо кнежевство. Грбот на Трансилванија кој го содржи парот симболи на Секлер беше воведен во „средниот“ грб на Кралството Ун-гарија по австриско-унгарскиот компромис. Тие беа вградени и во грбот на Кралството Романија донесен во 1921 г.

Референци

Benkő, Elek, (2016), A székelyek „magyar” eredetéről, Székelyföld története I. 122–128.

Benkő, József (2014), Erdély (Sepsiszentgyörgy: Székely Nemzeti Múzeum, 2014), 184;

Benkő, Elek (2016а), „Székelyek a középkori magyar királyságban“, Székelyföld története I, 129–173.

Egyed, Ákos (2016), „Az adómentesség és az “ökörsütés”“, Székelyföld története I, 366.

Keöpeczi Sebestyén, József, Erdély czímere, in Turul XXXV/1–4, (Budapest: Magyar Heraldikai és Genealógiai Társaság, 1917, pp. 33-44).

Kordé, Zoltán (2016), A székelyek mint a magyarsághoz csatlakozott katonai segédnép, in Székelyföld története I, ed. by Ákos Egyed (Székelyudvarhely: Haáz Rezső Múzeum), 117-121;

Mika, Sándor, Erdélyi hadi zászlók 1601-ből, in: Turul XI/1, (Budapest: Magyar Heraldikai és Genealógiai Társaság, 1893.)

Oborni, Teréz (2016), „A mohácsi csata és következményei“, Székelyföld története I, 488–503.

Pál-Antal, Sándor, Történelmi szimbólumaink. Székelyföldi pecsétek (Marosvásárhely: Mentor Kiadó, 2014).

Sarkadi Nagy, Emese, Quo vadis? Soarta polipticelor din Şumuleu Cioboteni, in Ars Transylaniae, XXIV (Cluj-Napoca: Editura Academiei Române. Institutul de Arheologie și Istoria Artei, 2014).

Szekeres, Attila István, Stema comunității secuiești, in Simboluri istorice secuiești ed. by Attila István Szekeres (Odorheiu Secuiesc: Centrul Judeţean pentru Conservarea şi Promovarea Culturii Tradiţionale Harghita, 2017).

Szekeres, Attila István, The Coats of Arms of the Calvinist Church in Daia Secuiască/ Székelydálya, in: Acta Terrae Fogarasiensis VI, 2017.

Szekeres, Attila István, A székelydályai református templom címerei, in Jelképek a Székelyföldön. Címerek, pecsétek, zászlók, ed. by János Mihály (Csíkszereda: Hargita Megye Tanácsának Műemlékvédelmi Közszolgálata, 2011).

Zepeczaner, Jenő, A székely nemzet pecsétje, in Jelképek a Székelyföldön.